Memleketimin her köşesi cennet gibi, yıllar içerisinde gezip de beğenmediğim hiçbir yeri yok. Çok önceleri ülkemizin belki de en güzel yaylalarından birisi olan Ayder yaylasına gitmiştim. Adeta büyülenmiştim, o güzel bir yerdi öyle. Dostlarıma anlata anlata bitirememiştim. Geçen hafta sonu havayı biraz sıcak bulunca kışında artık bittiğine hükmedip aylarca kapalı kalmaktan sıkılan çocuklara “Haydi” dedim “Ayder yaylasına” gidip güzel bir gün geçirip gelelim.

Gitmez olsaydım, moralim çok bozuldu çocuklar benim bozulduğumu görünce doğal olarak onlarında biraz moralleri bozuldu.

Ne olmuş o güzel beldeye. Yaylanın yerinde yeller esiyor. Yaylanın yerine bir şehir kurulmuş ki sormayın. Oteller, pansiyonlar, alışveriş yerleri daha neler neler. Ne diyeceğimi bilemedim doğrusu.

Bir doğa harikası yaylanın yok edildiğine mi üzüleyim, turizm adı altında yaratılan kargaşaya mı üzüleyim, geriye dönüşü olmayan çevre kirliliğine mi üzüleyim bilemedim.

Hepimiz biliyoruz ki cennet köşelerimizi turizme açarken orasının örgüsünü bozmadan mümkün olduğunca betonlaştırmadan insanların gelip dinlenecekleri bir yer oluşturmak esas olmalı. Öyle görünüyor ki Ayder yaylası turizme kurban edilmiş. Belki zaman içerisinde insanlar artık buralara gelmeye de bilirler.

Ayderden bir ders çıkarmalıyız. Ay-ders almazsak ne yazık ki ülkemizin bütün cennet köşeleri bir beton yığını içerisinde turizm adı altında yok olup gidecek. İyisi mi yol yakın iken Ayderi kurtaramasak bile başka cennet köşelerimizi kurtarmaya çalışalım. Bunun yolu bellidir yapılaşmaya izin verirken kılı kırk yarmak gerekir. Her cennet köşenin doğal ortamının korunmasına çalışılmalı ve turizme bu yönde kazandırılmalı zaten gelen insanlarda oranın bu özellikleri için gelmekte eğer doğanın ortasında lüks bir otelde kalmak için insanların geldiğini düşünürsek yanılırız hele günümüzde insanlar doğallık aramaktalar mümkün ise sessiz sakin köşeleri tercih etmekteler.

Biz ne mi yaptık? Yayla yollarında bir doğal ortam bulabilmek için çıktıkça çıktık az gittik uz gittik küçük bir temiz alan bulup oraya oturduk. Oturduğumuz küçük alanın aşağısına bir bakayım dedim ne göreyim? Büyük bir çöplük. Bu kadarına da pes dedim.

Bir hafta sonunu geçireceğimi düşündüğüm yerden bir an önce kaçmak için hemen arabaya atladım. Bizim hafta sonu rezil oldu. Hafta sonuna değil de Aydere üzüldüm, biz kaçıp kurtulduk zavallı Ayder orada kaldı.